Gent Jazz staat voor de deur. Het festival is aan zijn 13de editie toe en doet zijn deuren open op donderdag 10 juli. Toelichten over het festival worden gegeven door festivaldirecteur Bertrand Flamang.
DONDERDAG 10 JULI 2014
MAIN STAGE
Manu Katché - Richard Bona – Eric Legnini – Stefano Di Battista
Datum: donderdag 10 juli 2014
Uur: 22.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Stefano Di Battista (saxofoon), Eric Legnini (piano), Richard Bona (bas, zang), Manu Katché (drums)
Het kwartet Manu Katché/Richard Bona/Stefano Di Battista/Eric Legnini verenigt vier sterke figuren uit de hedendaagse jazzscene met een heel uiteenlopende culturele bagage. Deze virtuozen overtuigden vorig jaar als all star band op Jazz à Marciac. Het klikte zo goed dat ze deze zomer een wereldtour doen. In België is dit kwartet enkel op Gent Jazz Festival te zien!
De Italiaan Stefano Di Battista vuurt heftige frasen uit zijn saxofoon over het verrukkelijke pianospel van de Belg Eric Legnini. De Kameroense bassist Richard Bona voegt bijzondere, tot excentrieke, vocalen toe en de Franse drummer Manu Katché zweept het kwartet verder op.
Drummer Katché volgde een klassieke opleiding aan het conservatorium in Parijs en was voorbestemd om percussionist in een symfonisch orkest te worden. Maar zijn weg leidde naar jazz en pop-rock. Hij werd studiomuzikant voor grote Franse namen en werd door niemand minder dan Peter Gabriel gevraagd voor zijn album So. Daarna duikt hij onder meer op aan de zijde van Joni Mitchel, Sting, Robbie Robertson, Joan Armatrading, Tracy Chapman, Youssou N'Dour, Simple Minds en Franse sterren zoals Francis Cabrel en Michel Petrucciani. Voor het beroemde label ECM maakte hij een reeks albums onder eigen naam, het jongste in 2012 met als titel Manu Katché. Katché kun je niet in een hokje onderbrengen. Hij heeft een unieke drumstijl. Hij laat zijn composities vertrekken van ritmepatronen en creëert een heel eigen groove die de muziek onweerstaanbaar voortstuwt.
Bassist en vocalist Bona komt uit een klein dorpje in Kameroen. Vandaag voelt hij zich thuis in concerthallen over de hele wereld. Bona is naast bassist ook singer/songwriter en componist. Hij ontwikkelde een heel aparte techniek op bas en als zanger. Amper vijf jaar oud speelde hij al op de ‘balafon’ (een houten melodisch percussie-instrument) in de band van zijn grootvader. Vanaf zijn elfde werd hij in de hoofdstad Douala een veelgevraagd gitarist in dansbands. Op zijn veertiende verhuisde hij naar Parijs, zes jaar later zat hij in New York en werd een van de meest gevraagde bassisten ter wereld. Intussen heeft hij al zeven soloalbums uitgebracht, waarop hij songs brengt waarin hij persoonlijke verhalen, hommages, reflecties over het leven brengt. “Ik kom van een plek waar de sound van muziek en woorden een verhaal vertellen”, zegt hij.
Pianist, componist en producer Legnini bracht vorig jaar op Gent Jazz Festival nog een erg goed onthaald concert met zijn project Sing Twice! waarop hij het publiek meenam op een kleurrijke reis. Pop, afro, folk en jazz klonken er in een warme organische sound. Legnini, afkomstig uit het Waalse Hoei, begon al heel jong piano te spelen en raakte in de ban van jazz. Zijn speelwijze komt voort uit het zwarte hart van de jazz, van de souljazzpianisten en van hard bop-meesters en is overgoten met een scheut Italiaanse belcanto. De Waalse pianist voelde zich vlug thuis in de Parijse jazzscene en werd er een graag geziene gast.
Alt- en sopraansaxofonist Di Battista is een van de vele Italiaanse talenten die opbloeide in Parijs. Hij begon als tiener saxofoon te spelen. Toen begon ook zijn liefde voor jazz te groeien. Vooral de snijdende toon van Art Pepper trof hem. Maar ook John Coltrane, Cannonball Adderley en de Italiaanse saxofoonlegende Massimo Urbani waren belangrijke invloeden. Hij verwierf eerst faam als sideman en lanceerde daarna zijn eigen carrière. Hij is een vinnige saxofonist die langoureuze ballads kan spelen en heftige bop. Hij maakte hommages aan zijn stad Rome en aan Charlie Parker. Di Battista houdt van een mix van bop, hard bop en nieuwere klanken. Legnini was gedurende tien jaar zijn vaste pianist. Energie, passie en joie de vivre kenmerken de muzikant.
Websites:
Bobby McFerrin: Spirityouall
Datum: donderdag 10 juli 2014
Uur: 20.10 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: tbc
Tienvoudig Grammy-winnaar Bobby McFerrin scoorde eind jaren ’80 een wereldhit met ‘Don’t Worry, Be Happy’. Hij teerde niet op dat succes maar koos ervoor om nieuwe muzikale terreinen te verkennen.
Op Spirityouall brengt McFerrin vooral spirituals en songs die ontstonden in de Afro-Amerikaanse slavengemeenschappen in de VS. Hij wilde een bluesy, feel good-opname maken. Hij voegde ook eigen nummers toe die dezelfde spiritualsfeer ademen. Nummers met verhalen over vrijheid, moed, het mens zijn, de pioniersspirit en de weg naar een betere samenleving.
Omringd door schitterende muzikanten brengt McFerrin bekende songs als 'He's Got The Whole World In His Hands' en 'Every Time I Feel The Spirit' maar ook nieuw materiaal zoals 'Rest' en het polemische 'Woe'. Of 'Psalm 25:15' in een aardse blues sfeer. Drie songs, 'Every Time I Feel The Spirit', 'Swing Low Sweet Chariot' en 'Fix Me Jesus' stonden ook op zijn vaders album met Amerikaanse Negro Spirituals, Deep River uit 1957.
McFerrin beschikt over een ongelooflijk vocaal palet en een techniek waarmee hij alle genres aankan, of het nu jazz, blues, klassiek, R'n'B, Afrikaanse volksmuziek of pop is. Zijn vocale zoektochten inspireerden een nieuwe generatie van zangers en hadden een sterke impact op de beatbox beweging. McFerrin werkte samen met jazzpianist Chick Corea, cellist Yo Yo Ma en de Wiener Philharmoniker. Dat zijn weg hem naar een spiritual project als Spirityouall zou leiden, zal niemand verwonderen. De keuze voor het Amerikaanse oergenre van de spiritual biedt McFerrin een muzikaal kader waarin hij, alle facetten van zijn stemkunst en zijn improvisatietalent kan uitspelen. De manier waarop hij als vocalist harmonie, ritme en melodie verenigt, is zonder meer adembenemend.
Zijn uniek mooie stem, uitstraling en glimlach nemen keer op keer je zorgen weg en maken je zonder meer ‘happy’.
Website: http://bobbymcferrin.com/
Kellylee Evans
Datum: donderdag 10 juli 2014
Uur: 18.00 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Kellylee Evans (zang), Raphaël Debacker (piano), Eric Löhrer (gitaar), Sylvain Romano (bas), Fabrice Moreau (drums)
Met haar sensuele stem en prachtige songs beweegt de Canadese Kellylee Evans zich tussen jazz en soul, tussen Lizz Wright en Erykah Badu. Op het podium is ze een charismatische performer en straalt ze van de ‘joie de vivre’.
Haar meest recente album I Remember When maakte ze met de hulp van Eric Legnini. Ze kiest liedjes van artiesten als Eminem, John Legend en Kanye West en projecteert ze in haar eigen wereld van jazz, soul en hiphop. Ze gebruikt diverse samples en creëert originele songs. Zo brengt ze een schitterende versie van Stromae’s 'Alors On Danse' dat ze veranderde in 'And So We Dance'.
Bassist Lonnie Plaxico raakte door haar gecharmeerd tijdens een jam op het Ottawa Jazz Festival. Hij moedigde haar aan een demo te maken en op te sturen naar de prestigieuze Thelonious Monk Jazz Vocal Competition. ”Even later stond ik op de scène van het Kennedy Center, waar ik tot dan vooral een zangeres onder de douche was”, zegt ze. Ze werd tweede. In de jury zaten kleppers als Quincy Jones, Al Jarreau en Flora Purim. Ze heeft een diploma rechten en Engelse literatuur op zak, maar koos voor muziek. In 2007 kwam haar eerste album Fight or Flight uit, gevolgd door Good Girl in 2010. In 2011 brak ze internationaal door met het album Nina, een hommage aan Nina Simone waarna het prestigieuze platenlabel Verve/Universal haar oppikte en haar ster blijft rijzen.
Website: http://www.kellyleeevans.com/
Facebook: https://www.facebook.com/kleonline?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/kellyleeevans
LABtrio
Datum: donderdag 10 juli 2014
Uur: 16.00 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Bram De Looze (piano), Anneleen Boehme (bas), Lander Gyselinck (drums)
Met het album Fluxus maakten ze een van de beste cd's van 2013. Daarom keert LABtrio terug naar Gent Jazz Festival, na gesmaakte optredens op de Garden Stage vorige editie. Pianist Bram De Looze, drummer Lander Gyselinck en bassiste Anneleen Boehme vormen een trio dat wortels heeft in de jazztraditie en daar straffe porties hedendaagse muziek aan toevoegt. Invloeden van jazz, hip hop, etnische muziek, klassiek en underground sijpelen binnen.
Ze koppelden de eerste letters van hun voornamen aan elkaar en hadden meteen een naam die weergeeft waar ze voor staan: een trio dat het laboratoriumwerk en het experiment niet schuwt.
Drummer Lander Gyselinck wordt gezien als een van de spilfiguren van een nieuwe jonge generatie in de jazz. Hij speelt net zo goed met Kris Defoort en Nicolas Thys in trio, als met het genre-overschrijdende STUFF, dat in 2012 op Gent Jazz Festival stond. Met Josse De Pauw, Defoort en Thys maakte hij de succesrijke theatervoorstelling An Old Monk. Hij vertoefde met een beurs een jaar in New York om te studeren aan de New York School For Jazz & Contemporary Music. Hij dook ook in de New Yorkse clubs en muziekwereld, en kon onder meer samenspelen met John Zorn.
Bassiste Anneleen Boehme, een van de weinige vrouwelijke bassisten in ons land, wordt geprezen voor haar gevoel voor swing en muzikaliteit. Pianist Bram De Looze (23) was nog heel jong toen hij bij LABtrio kwam. In 2013 bracht hij een meer klassiek trio-album Foster Treasueres uit met bassist Jos Machtel en drummer Mathias De Waele. Ook hij trok in 2012-2013 naar The New School For Jazz & Contemporary Music in New York. Hij studeerde er met gerenommeerde pianisten zoals Marc Copland en Uri Caine. LABtrio brengt standaards en vooral eigenzinnige improvisaties daarop met invloeden uit onder meer hiphop en elektronische muziek. Dat levert vaak raadselachtige muziek met een intense en swingende piano, furieus en heel verfijnd slagwerk en een ronde, solide bas.
Het LABtrio won al van bij het prille begin in 2007 prijzen. Nog maar pas gesticht rijfde het al de Dexia Classics binnen (2008). In 2009 werden ze uitgeroepen tot beste groep op de Brussels Jazz Marathon in 2009 en op het Tremplin Jazz d’Avignon festival in 2011 wonnen ze zowel de jury- als de publieksprijs.
Website: http://labtrio.wordpress.com/about/
GARDEN STAGE
Black Flower
Datum: donderdag 10 juli 2014
Uur: 00.00 uur
Locatie: Garden Stage (afsluiter)
Line-up: Nathan Daems (alt-, baritonsaxofoon, fluit, melodica, zang), Jon Birdsong (cornet), Simon Segers (drums), Filip Vandebril (basgitaar), Wouter Haest (orgel, clavinet)
Met Black Flower riep saxofonist Nathan Daems een opmerkelijke band in het leven. Een exotische sound wordt gecombineerd met sensuele melodieën en een melancholische gevoel. Het resultaat is soulvolle muziek met een excentriek trekje en zelfs een psychedelische lading. zoals je die zelden tevoren hebt gehoord. Het is ook feestelijke muziek, met krachtige ritmes en volle klanken.
Daems liet zich beïnvloeden door de legendarische Mulatu Astatke, Getatchew Mekurya en Fela Kuti. Of door Ethiopische jazz, afro-beat, Oosterse en bluesmuziek. De band brengt een aanstekelijke mix van groovy jazz, funky soul en Ethiopische melancholie.
“Het melancholische aspect van de Oriëntaalse muziek spreekt me sterk aan. Die klank treft me intens en motiveert me om dat soort muziek te maken. De Ethio-jazz is ontstaan toen de Ethiopische traditionele muzikanten hun muziek gingen mengen met rock-’n-roll, blues, rhythm-'n'-blues. En wij vermengen die Ethiopische muziek met wat wij aan roots hebben.” (Cobra.be)
Daems was al als tiener met wereldmuziek bezig. Door muziek te studeren kwam de jazz in zijn leven. Na zijn studie kwam de wereldmuziek weer opzetten en bleef de jazz. In april 2014 wordt de debuutplaat van Black Flower verwacht.
Website: http://www.blackflower.be/
Facebook: https://www.facebook.com/blackflowerrr.band
Zara McFarlane
Datum: donderdag 10 juli 2014
Uur: 17.20 & 19.20 & 21.50 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Zara McFarlane (zang), Peter Edwards (piano), Binker Golding (tenorsaxofoon), Max Luthert (contrabas), Andy Chapman (drums)
Zara McFarlane is een van de jongste ontdekkingen van de bekende dj en producer Gilles Peterson. Ze is een van de veelbelovende figuren binnen de bloeiende Britse jazzscene. In 2012 stond de jonge zangeres al eens met veel succes op het podium van Jazz Middelheim en vorig jaar was ze nog te gast in de Gent Jazz Club.
McFarlane’s debuutalbum Until Tomorrow werd in 2011 erg lovend onthaald. Een nieuw talent was opgestaan. Begin dit jaar verscheen haar nieuwe album If You Knew Her. Ze kiest voor een bredere waaier aan muzikale invloeden. Al put ze nog steeds uit dezelfde bronnen: diepe spirituele jazz alsook dub en reggae. Het prachtige pianospel van Peter Edwards is een van de troeven van het album. Hij rolt de loper uit voor haar ongelooflijke stem, die tegelijk warm en vol emotie is. Ze houdt van een sobere instrumentatie en terugkerende ritmes. Maar er is meer variatie en veel duetten. Als er een bindend thema is, is het dat van songs die vertellen over de reis die een vrouwenleven is. “Ik wilde een nummer schrijven voor mijn moeder. Een ode aan haar en alle andere vrouwen in mijn familie. Uit dat schrijfproces volgden alle andere songs op deze nieuwe plaat en al doende ontdekte ik de rode draad door alle songs: de kracht van de vrouw” aldus McFarlane over haar tweede plaat If You Knew Her op Cobra.be. Live heeft ze veel humor en zelfrelativering en geniet ze van de vrijheid die jazz haar biedt om haar songs telkens opnieuw vorm te geven en naar haar hand te zetten, of anders gezegd als een echte improvisator muziek te creëren.
Zara McFarlane werd 30 jaar geleden geboren in een Jamaicaanse familie, nabij Londen. Reggae kleurde zowat alle familiale gebeurtenissen, van feesten tot begrafenissen, samen met de muziek van Michael Jackson en Luther Vandross. Ze raakte verslingerd aan musicals en leerde tientallen songs uit haar hoofd. Ze besefte vlug dat het ook jazzstandards waren en dat ze de jazzversies prefereerde. Ze studeerde jazz aan de Guildhall School of Music & Drama en trad op met een ska orkest en Britse jazzmen zoals Deny Baptiste en Soweto Kinch. Ze wordt vergeleken met zangeressen als Dianne Reeves, Cassandra Wilson en zelfs Jill Scott. Al is Nina Simone haar grote voorbeeld en voegt ze er zelf Betty Carter en Sarah Vaughan aan toe. Ze luistert ook graag naar Bob Marley, Erykah Badu en Lauryn Hill.
Website: http://www.zaramcfarlane.com/
Facebook: https://www.facebook.com/zaramcfarlane?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/zaramcfarlane
JUKWAA
Datum: donderdag 10 juli 2014
Uur: 15.00 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Thijs Troch (piano), Nils Vermeulen (bas), Bert Minnaert (drums)
Drie muzikanten die dezelfde taal spreken, avontuurlijk en energiek. JUKWAA duikt in de hedendaagse jazzgolven en drijft weg op een groepsgeluid dat beantwoordt aan hun eigen noden.
VRIJDAG 11 JULI 2014
MAIN STAGE
Ibrahim Maalouf ‘Illusions’
Datum: vrijdag 11 juli 2014
Uur: 22.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Ibrahim Maalouf (trompet), Laurent David (elektrische bas), Xavier Rogé (drums), Frank Woeste (piano, klavieren), François Delporte (elektrische gitaar), Youenne Le Cam (biniou, fluit, trompet), Yann Martin (trompet), Martin Saccardy (trompet)
De Frans-Libanese trompettist Ibrahim Maalouf boekte een groot succes met zijn album Wind waarop hij meesterlijk jazz vermengde met Arabische muziek. Op zijn jongste album IIlusions gaat hij een meer rock getinte weg op. Maaloufs warme, emotionele trompetsound is geliefd bij velen, zowel bij popsterren als Sting, jazzmusici als Franse chansonniers.
Op Illusions gebruikt hij een stevige gitaar, bas en drums. Met drie extra trompettisten heeft hij steun en tegenstem voor zijn trompetspel. Illusions is rock met een jazzkleur en vooral Maaloufs muziek zonder grenzen, met bezwerende klanken en opzwepende ritmes. Het is een uitbundige mix van stijlen, met instrumentale hardrock, fanfare- en Balkansounds, Arabische krullen en jazz.
Maalouf bespeelt een opmerkelijk instrument, een kwarttoon trompet. Zijn vader ontwierp dat instrument. Het heeft in plaats van drie, vier ventielen zodat je ook kwarttonen kunt spelen. Dat is nodig om Arabische muziek te spelen. Vandaag staat hij met een been in de Arabische muziek en met het andere in de klassieke muziek. Hij gaat rock, hip hop en jazz niet uit de weg. Hij is te horen op tientallen albums. Wind was zijn vierde album als leider en een soundtrack bij een stille film van René Clair, La Proie du Vent uit 1927. De geest van Miles Davis waart onmiskenbaar rond, Wind kan ook zonder filmbeelden overleven door de aanstekelijke melodieën, het knappe spel en de sfeer van het album. Het is jazz met een Arabisch parfum.
Maaloufs verhaal is ook opmerkelijk. Zijn ouders lieten Beiroet achter zich toen de Libanese burgeroorlog uitbrak en trokken na wat aarzelingen uiteindelijk naar Frankrijk. Zijn vader was professor aan het conservatorium van Beiroet, zijn moeder is pianiste. In zijn familie waren muziek en poëzie altijd aanwezig. De bekende schrijver Amim Maalouf is zijn oom. Hij speelde als jongen van acht/negen jaar al samen met zijn vader. Ze brachten concerten in twee delen. Het eerste met barokmuziek, het tweede met Arabische muziek. Na zijn klassieke muziekopleiding aan het Parjjse conservatorium begon Maalouf professioneel te spelen.
Website: http://www.ibrahimmaalouf.com/
Facebook: https://www.facebook.com/ibrahim.maalouf?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/ibrahim_maalouf
TaxiWars
Datum: vrijdag 11 juli 2014
Uur: 20.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Tom Barman (zang), Robin Verheyen (compositie/saxofoons), Nicolas Thys (bas), Antoine Pierre (drum).
TaxiWars is het resultaat van een dwarse en intensieve samenwerking tussen dEUS frontman Tom Barman en de Belgische saxofonist Robin Verheyen. Een clash van losse ideeën en jams vonden hun weg tot wat TaxiWars geworden is. JazzNotJazz, Spoken Word, Songs, Rap, Parlando, you name it. Come again, Blakey vs Gainsbourg? MC 900 ft Jesus meets Miles?
Tigran – Shadow Theater
Datum: vrijdag 11 juli 2014
Uur: 18.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Tigran Hamasyan (piano), Areni Agbabian (vocals), Charles Altura (gitaar), Sam Minaie (bas), Arthur Hnatek (drums)
“A-may-zing!”. “Een rijp, groot, rijk en diep artiest.” Herbie Hancock en Chick Corea schuwden de superlatieven niet om de Armeense pianist Tigran Hamasyan te prijzen. In 2006 won hij de Thelonious Monk Jazz Piano Competition. Het jaar 2011 betekende zijn grote doorbraak met het album A Fable. Vorig jaar schitterde hij nog als artist in residence tijdens Jazz Middelheim en eind vorig jaar verscheen zijn album Shadow Theater. Op dat album mengt hij atmosferische punk jazz met de rijke folklore van Armenië. Hij komt naar Gent met een kwintet, waarin de stem van zangeres Areni Agbabian een belangrijke rol speelt. Met zangeres Areni deelt hij de Armeense roots en cultuur. Zij heeft een heldere, pakkende stem.
Vorig zomer op Jazz Middelheim trad hij op in diverse contexten. Eerst met trompettist Arve Hendriksen en Jan Bang, in een sterk door Scandinavische ijlheid gekleurd concert. Vervolgens speelde hij in duo met de Indische percussiegrootmeester Trilok Gurtu een vrolijk concert. Gurtu zei over Hamasyan: “Hij speelt piano speelt zoals een raga, hij is de volgende Keith Jarrett.” Tenslotte was er het optreden met zijn band, waarbij zangeres Areni Agbabian niet aanwezig kon zijn. Het werd een optreden tussen traditie, veel forse improvisatie en vernieuwing.
Tigran Hamasyan is een muzikant die zich op zijn gemak voelt met het traditionele Armeense repertoire, met klassieke muziek, om van rock, heavy metal en avant-garde nog te zwijgen. Van oude volksthema's uit zijn thuisland maakt hij moderne pianostukken, hij speelt verbluffend romantische solo's en improviseert moeiteloos funky songs. Als een hard rockmuzikant kan hij te keer gaan op zijn piano om even later in opmerkelijk zachtaardig gezang los te barsten. Hij plaatst zich op een kruispunt, waar veel soorten muziek voorbijkomen.
“Tigran vond een manier om improvisatie fris en lyrisch te houden. Andere jazz musici zouden er een voorbeeld moeten aan nemen”, schreef de Engelse krant The Guardian.
Website: http://www.tigranhamasyan.com/
Facebook: https://www.facebook.com/pages/Tigran-Hamasyan-official-page/106915296001772?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/tigranmusic
OakTree
Datum: vrijdag 11 juli 2014
Uur: 16.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Annemie Osborne (celliste), Thibault Dille (accordeon), Sarah Klenes (vocals)
Natuurlijk mocht de winnaar van Jong Jazztalent Gent 2013 niet ontbreken op Gent Jazz Festival.
De atypische formatie OakTree bestaat uit de Luxemburgse celliste Annemie Osborne, de Brusselse accordeonist Thibault Dille en de Luikse zangeres Sarah Klenes. Hun verschillende muzikale achtergronden zorgen voor een interessante mengelmoes van klanktexturen. En hun muziek bevindt zich op het kruispunt van hun passies en interesses: klassieke muziek, jazz, balkanmuziek en wereldmuziek. In hun repertoire bestaande uit eigen composities en vrije improvisatie, evenals gearrangeerde jazz en latin standards, streven ze ernaar in het hier en nu te creëren, hun klankkleuren te mengen, elkaar aan te vullen, en soms de rollen om te keren met de wil te verrassen en verrast te worden.
Website: http://www.oaktreetrio.com/
Facebook: https://www.facebook.com/oaktreetrio
GARDEN STAGE
Black Flower
Datum: vrijdag 11 juli 2014
Uur: 00.00 uur
Locatie: Garden Stage (afsluiter)
Line-up: Nathan Daems (alt-, baritonsaxofoon, fluit, melodica, zang), Jon Birdsong (cornet), Simon Segers (drums), Filip Vandebril (basgitaar), Wouter Haest (orgel, clavinet)
Met Black Flower riep saxofonist Nathan Daems een opmerkelijke band in het leven. Een exotische sound wordt gecombineerd met sensuele melodieën en een melancholische gevoel. Het resultaat is soulvolle muziek met een excentriek trekje en zelfs een psychedelische lading. zoals je die zelden tevoren hebt gehoord. Het is ook feestelijke muziek, met krachtige ritmes en volle klanken.
Daems liet zich beïnvloeden door de legendarische Mulatu Astatke, Getatchew Mekurya en Fela Kuti. Of door Ethiopische jazz, afro-beat, Oosterse en bluesmuziek. De band brengt een aanstekelijke mix van groovy jazz, funky soul en Ethiopische melancholie.
“Het melancholische aspect van de Oriëntaalse muziek spreekt me sterk aan. Die klank treft me intens en motiveert me om dat soort muziek te maken. De Ethio-jazz is ontstaan toen de Ethiopische traditionele muzikanten hun muziek gingen mengen met rock-’n-roll, blues, rhythm-'n'-blues. En wij vermengen die Ethiopische muziek met wat wij aan roots hebben.” (Cobra.be)
Daems was al als tiener met wereldmuziek bezig. Door muziek te studeren kwam de jazz in zijn leven. Na zijn studie kwam de wereldmuziek weer opzetten en bleef de jazz. In april 2014 wordt de debuutplaat van Black Flower verwacht.
Website: http://www.blackflower.be/
Avishai Cohen ‘Triveni’
Datum: vrijdag 11 juli 2014
Uur: 17.50 & 19.50 & 21.50 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Avishai Cohen (trompet), Nasheet Waits (drums), tbc (bas)
Trompettist Avishai Cohen verraste met zijn albums Triveni I en Triveni II. Hij speelt in een moderne, expressieve stijl met zin voor intense improvisaties. Cohen is een muzikant met een opmerkelijke eigen sound en een altijd zoekende geest en geldt als een van de rijzende namen binnen de jazzwereld wat hij dit voorjaar nog bewees met een denderend optreden in Oostende.
Hij groeide op in Israël, in een muzikale familie, maar voor jazz waren platen zijn belangrijkste inspiratiebron. Toen hij achttien was en verhuisde toen hij achttien werd naar de Berklee School of Music in Boston. Daarna werd hij in 1997 derde in de prestigieuze Thelonious Monk International Trumpet Competition en trok naar New York. Daar baande hij zich een weg: eerst als sideman, dan als co-leider en de jongste jaren vooral als leider. Hij wil verrassen en nieuwe dingen uitproberen.
The New York Times omschreef hem als een assertieve, door de wol geverfde trompettist met de smaak van het moderne. Maar ook een multicultureel jazzmuzikant. Net zoals Miles Davis, een van zijn voorouders, gebruikt hij de trompet als een vehikel voor de meest pakkende menselijke schreeuwen. Musici zoals Don Cherry, Art Farmer, Louis Armstrong en Kenny Dorham zijn andere invloeden. Cohen kreeg vorig jaar de Downbeat Critics Poll for Rising Star.
Hij speelde ook al met het gerenommeerde SF Jazz Collective en maakt deel uit van The 3 Cohens Sextet – de familieband met zijn zuster, klarinettist-saxofonist Anat, and zijn broer saxofonist Yuval. Hij is tevens co-leider van Third World Love, een multiculturele band met bassist Omer Avital, pianist Yonatan Avishai en drummer Daniel Freedman.
Website: http://www.avishaicohenmusic.com
Facebook: https://www.facebook.com/avishai.us
Medes
Datum: vrijdag 11 juli 2014
Uur: 15.30 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Nico Boulanger (saxofoon), Artan Buleshkaj (gitaar), Mattias Biesbrouck (bas), Antoon Kindekens (drums)
Medes is een jong kwartet dat schippert tussen lyrische muziek en vrije grooves. Zelf omschrijven ze hun muziek als een stevige brok energie. Verkenning en uitwisseling van muzikale ideeën staan centraal. Hun eigen nummers kunnen onder jazz gecategoriseerd worden, maar ze lenen geregeld uit andere stijlen.
Facebook: https://www.facebook.com/MEDESQuartet
ZATERDAG 12 JULI 2014
MAIN STAGE
Dave Holland ‘Prism’
Datum: zaterdag 12 juli 2014
Uur: 22.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Dave Holland (contrabas), Kevin Eubanks (gitaar), Craig Taborn (piano, Fender Rhodes), Eric Harland (drums)
De legendarische bassist Dave Holland vormde in 2012 een nieuwe akoestische band met enige topspelers uit de jazz. De verbluffende gitarist Kevin Eubanks kan zijn gitaar zowel laten exploderen als zacht zingen. Pianist Craig Taborn speelt krachtig, wervelend en ongrijpbaar. Drummer Eric Harland is weergaloos fel en vasthoudend. Ook deze band ademt weer die collectieve spirit die kenmerkend is voor Dave Hollands bands. De wisselwerking is gelaagd, de solo’s zijn vaak opgewonden en abstract.
Op Prism exploreert Holland een vorm van knoestige, eigentijdse fusion. Hierbij legt hij de link naar zijn periode bij Miles Davis, toen het baanbrekende Bitches Brew (1970) werd opgenomen. Het album neemt de luisteraar mee op een trip door verschillende muzikale landschappen. Prikkelende funky grooves, soulvolle blues (‘The Empty Chair’ herinnert even aan Jimi Hendrix) en muziekstukken waarbij de groep dramatische muzikale ontwikkelingen creëert. Het cement blijft de autoritaire en lenige bas van Dave Holland. Het doel is een muzikale context te creëren waarin de musici zichzelf kunnen uitdrukken.
Holland is een van de reuzen uit de jazz. Eind jaren ‘60 werd hij ontdekt door Miles Davis, die hem hoorde spelen in de bekende Londense jazzclub Ronnie Scott’s. Davis hoorde een schitterende sound en techniek. Holland groeide daarna uit tot een van de dominante stemmen in de jazz. Zijn pad voerde hem van de grenzen van de vrije improvisatie naar zijn hedendaagse ensembles en hij blijft naar nieuwe wegen zoeken. Getuige de diversiteit van projecten waarmee hij eerder te gast was in Gent. In 2011 zorgde hij met zijn vorige kwintet nog voor vuurwerk op Gent Jazz Festival. Hij speelde in 2005 met zijn big band op het Gent Jazz Festival en in 2002 met de superband ScoLoHoFo.
Hij is een meester van toon en ritme, zijn muziek is rijk en caleidoscopisch. De sound van zijn bas is rond en stevig, zijn baslijnen vragen aandacht, ze zijn strak gespannen en lijken altijd bijna perfect.
Website: http://daveholland.com/
Facebook: https://www.facebook.com/davehollandjazz
Twitter: https://twitter.com/thedaveholland
Darcy James Argue’s Secret Society
Datum: zaterdag 12 juli 2014
Uur: 20.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up:
Rieten: Erica von Kleist, Sharel Cassity, Sam Sadigursky, John Ellis, Carl Maraghi
Trompetten: Seneca Black, Tom Goehring, Matt Holman, Nadje Noordhuis, Jason Palmer
Trombones: Mike Fahie, Ryan Keberle, Jacob Garchik, Jennifer Wharton
Ritme: Sebastian Noelle (gitaar), Adam Birnbaum (piano), Matt Clohesy (contrabas) Jon Wikan (drums)
Componist – dirigent: Darcy James Argue
Van de in Brooklyn werkende componist en bandleider Darcy James Argue wordt gezegd dat hij de big band weer cool maakt. Zijn adembenemende muziek katapulteert de jazz big band in de 21ste eeuw. Zijn muziek is niet typisch voor wat de meeste mensen kennen als big band.
Met zijn jongste album Brooklyn Babylon was hij genomineerd voor een Grammy, nadat hij met zijn Infernal Machines uit 2009 ook al was genomineerd. Brooklyn Babylon is een vernieuwende multimedia samenwerking met de grafische artiest Danijel Zezelj. Zezelj verbeeldt een mythisch Brooklyn in zwart-wit monochromie. Argue schreef er muziek bij, als een suite die zowel naar de traditie als minimal, indierock, dancepunk, klassiek als Oost-Europese fanfaremuziek teruggrijpt. Ze is meeslepend, ongewoon vitaal en heeft een enorme cinematografische zwier. Argue's muziek werd al omschreven als een bijna perfecte synthese tussen traditie en vernieuwing. Hij put uit het brede spectrum van moderne rock, jazz en klassieke muziek, maar overstijgt moeiteloos de pastiche. Zijn muziek is tegelijk complex en entertainend, raakt je direct en kruipt je hoofd binnen. Live klinkt de band met een overweldigende kracht en grote precisie. De band valt op door zijn “weelderige muzikale details, manoeuvres en veranderingen”, schreef de Ottawa Citizen.
Argue werd geboren in Vancouver en kwam in 2000 naar de VS om er compositie te studeren aan het New England Conservatory. Hij studeerde er met de legendarische Bob Brookmeyer. Sinds 2005 leidt hij zijn achttienkoppige Secret Society. De man uit Vancouver kreeg de eerste keer internationale erkenning met zijn debuutalbum Infernal Machines, een opname die in talloze best of-lijstjes voor dat jaar verscheen. Dit album geeft een nieuwe kijk op het verleden, het heden en de toekomst van de big band, klonk het. Hij werd een van de meest besproken musici in de stad. Hij won intussen al zeven keer in de critics poll van het toonaangevende Amerikaanse blad Downbeat.
Website: http://www.secretsocietymusic.org
Facebook: https://www.facebook.com/secretsocietymusic?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/darcyjamesargue
Mehliana feat. Brad Mehldau & Mark Guiliana
Datum: zaterdag 12 juli 2014
Uur: 18.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Brad Mehldau (piano, Fender Rhodes, synthesizers), Mark Guiliana (drums, elektronica)
Met het album Mehliana: Taming The Dragon bewandelt Brad Mehldau, de pianist die met zijn trio en zijn geraffineerde muziek de wereld veroverde, een nieuwe weg. Met synthesizers, Fender Rhodes piano, een laptop en de moderne drumsounds en elektronica van Mark Guiliana ontstaat een nieuwe muziek. Hedendaagse ritmes en de sound van vintage synthesizers vloeien in elkaar.
Op Taming The Dragon is Mehldau in de weer met vintage synthesizers en Fender Rhodes piano en ontpopt hij zich zelfs als een spoken word artiest. Zijn woorden volgen een droomlogica of inzichten uit het duistere onbewuste. In het openingsstuk brengt hij een relaas over een chauffeur die het midden houdt tussen Joe Walsh en Dennis Hopper. Drummer Mark Guiliana antwoordt met zware en flitsende ritmes. Soms zwellen de synthesizersounds aan als in aloude symfonische rock van Emerson, Lake and Palmer, dan weer zoekt hij forse beats op of creëert progressieve rockfantasieën. De muziek klinkt soms ouderwets spacy en botst en wringt met de ritmes die Guiliana speelt. In ‘Elegy for Amelia E.’ duiken invloeden van Bach en Brahms op. In de ballad ‘The Dreamer’ glijden tranceachtige synthesizersounds voorbij.
Dat Brad Mehldau weg is van klassieke muziek wisten we al. Dat hij singer-songwriters zoals Nick Drake, Elliott Smith, Paul Simon en bands zoals Radiohead, The Beatles en Soundgarden meesterlijk covert ook. Dat hij gek is van Braziliaanse muziek is te horen in sommige uitvoeringen. Dat hij oor had naar nieuwe sounds uit drum 'n’ bass bleek op zijn album Largo uit 2002. Hij schreef ook werk voor grotere ensembles. Mehldau zette met zijn trio, met de schitterende bassist Larry Grenadier en de bevlogen drummer Jeff Ballard, nieuwe bakens uit voor jazztrio's. Zijn lyriek, zijn zin voor detail, de precisie van uitvoering, de vaardige onafhankelijke handen en de verrassende wendingen in zijn muziek maken er altijd weer een verfrissende ervaring van. Solo is hij een virtuoze improvisator, die klassieke kamermuziek laat vervloeien in jazz en meeslepende melodieën.
Zijn kompaan voor dit project, drummer Mark Guiliana, is thuis in drum ’n’ bass en techno met geprogrammeerde, behoorlijk perfecte drums. Hij kan dat ook live waarmaken. Mehldau moest zelf leren omgaan met die analoge synthesizers. Het werk van Herbie Hancock uit de jaren ‘70 en vooral op het album Secrets (1976) inspireerde hem. Hij is van mening dat het gebruik van synthesizers in de jaren ‘70 veel rijker en warmer was dan vandaag.
Website Brad Mehldau: http://www.bradmehldau.com/
Facebook Brad Mehldau: https://www.facebook.com/BradMehldau
Twitter Brad Mehldau: https://twitter.com/bradmehldau
Website Mark Guiliana: http://www.markguiliana.com/
Facebook Mark Guiliana: https://twitter.com/markguiliana
Twitter Mark Guiliana: https://www.facebook.com/mark.guiliana
3/4 Peace
Datum: zaterdag 12 juli 2014
Uur: 16.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Ben Sluijs (altsaxofoon, fluit), Brice Soniano (bas), Christian Mendoza (piano)
Het 3/4 Peace trio bestaat uit de Franse bassist Brice Soniano, de Peruviaanse-Belg Christian Mendoza op piano en Ben Sluijs op sax en fluit. Hun repertoire bestaat uit eigen werk, standards en vrije improvisaties. De muziek is nu eens beschouwend en bedachtzaam en dan weer energieker en vinniger.
De drie musici werkten al intens samen in binnen- en buitenland met de Christian Mendoza Group, waarmee ze de lovend ontvangen plaat Arbr'-en-Ciel maakten. In 2012 brachten het trio het album 3/4 Peace uit. Een eigen kleur en klank karakteriseert de opnamen. Ze lieten zich inspireren door drumloze trio's zoals dat van Jimmy Giuffre met Paul Bley en Steve Swallow. In soms vrije exploraties gingen ze op zoek naar subtiele interacties, een eigen groepskleur en sound. Het is bijna kamermuziek, maar vooral heerlijke en prachtig doordachte jazz.
Ben Sluijs is een van de toonaangevende Belgische altsaxofonisten, met veel internationale ervaring. Hij sleep gedurende jaren aan zijn toon en zijn frasering. Zijn leraar John Ruocco was van groot belang, naast Charlie Parker, John Coltrane, Peter King, Lee Konitz, Hank Mobley, Ornette Coleman.
Intussen is Sluijs zelf al jaren docent aan het Antwerpse Conservatorium. Met ouder worden is zijn ambitie nog beter te worden, maar kan hij ook stiller en breder spelen. Een van zijn specialiteiten is optreden met dichters of spoken word-artiesten zoals Remco Campert, Jules Deelder, Peter Holvoet Hanssen, Pjeroo Roobjee, Michaël Pas, Roger de Neef en Jan Decleir.
GARDEN STAGE
Black Flower
Datum: zaterdag 12 juli 2014
Uur: 00.00 uur
Locatie: Garden Stage (afsluiter)
Line-up: Nathan Daems (alt-, baritonsaxofoon, fluit, melodica, zang), Jon Birdsong (cornet), Simon Segers (drums), Filip Vandebril (basgitaar), Wouter Haest (orgel, clavinet)
Met Black Flower riep saxofonist Nathan Daems een opmerkelijke band in het leven. Een exotische sound wordt gecombineerd met sensuele melodieën en een melancholische gevoel. Het resultaat is soulvolle muziek met een excentriek trekje en zelfs een psychedelische lading. zoals je die zelden tevoren hebt gehoord. Het is ook feestelijke muziek, met krachtige ritmes en volle klanken.
Daems liet zich beïnvloeden door de legendarische Mulatu Astatke, Getatchew Mekurya en Fela Kuti. Of door Ethiopische jazz, afro-beat, Oosterse en bluesmuziek. De band brengt een aanstekelijke mix van groovy jazz, funky soul en Ethiopische melancholie.
“Het melancholische aspect van de Oriëntaalse muziek spreekt me sterk aan. Die klank treft me intens en motiveert me om dat soort muziek te maken. De Ethio-jazz is ontstaan toen de Ethiopische traditionele muzikanten hun muziek gingen mengen met rock-’n-roll, blues, rhythm-'n'-blues. En wij vermengen die Ethiopische muziek met wat wij aan roots hebben.” (Cobra.be)
Daems was al als tiener met wereldmuziek bezig. Door muziek te studeren kwam de jazz in zijn leven. Na zijn studie kwam de wereldmuziek weer opzetten en bleef de jazz. In april 2014 wordt de debuutplaat van Black Flower verwacht.
Website: http://www.blackflower.be/
Facebook: https://www.facebook.com/blackflowerrr.band
De Beren Gieren
Datum: zaterdag 12 juli 2014
Uur: 17.50 & 19.50 & 21.50 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Fulco Ottervanger (piano), Lieven Van Pee (bas), Simon Segers (drums)
In het aftasten van de grens tussen verwachting en verrassing kom je De Beren Gieren tegen. Bij hen vind je terug waar het in jazz allemaal om draait.
De Beren vertrekken vanuit de composities van de Nederlandse pianist Fulco Ottervanger. Een unieke mix van klassieke en hedendaagse compositietechnieken, zonder de roots in de jazztraditie te vergeten. In Gent leerde Ottervanger Lieven Van Pee (bas) en Simon Segers (drum) kennen. Al gauw werd duidelijk dat dit duo de ideale ritmesectie vormt voor het vertolken van zijn uitdagende hersenspinsels. De composities van Ottervanger zijn immers het prille begin van het verhaal. Hiervandaan vertrekt de groep op avontuur, op zoek naar muziek en naar elkaar. Net hierin ligt de sleutel van hun muziek: de uitdaging om met de kracht van improvisatie op zoek te gaan naar iets nieuws.
Het parcours wordt met gierende banden afgelegd. Vanaf hun oprichting blijkt dat er bij De Beren Gieren aan engagement geen tekort is. De groep won in 2009 de Jong Jazztalent Gent en met ‘A Raveling’ is de groep al aan hun derde album toe. Hun ingewikkelde groepsnaam klinkt inmiddels tot ver voorbij de Belgische landsgrenzen. Benieuwd waar De Beren in de toekomst nog op zullen jagen.
Website: http://www.deberengieren.be/
Facebook: https://www.facebook.com/pages/De-Beren-Gieren/136077734894?fref=ts
Steiger
Datum: zaterdag 12 juli 2014
Uur: 15.30 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Gilles Vandecaveye (piano), Kobe Boon (contrabas), Simon Raman (drums)
Steiger is een modern jazzgezelschap, recent opgericht aan het Conservatorium van Gent door pianist Gilles Vandecaveye, bassist Kobe Boon (ook actief bij Artan Buleshkaj Quartet/Quintet) en drummer Simon Raman.
Het jonge trio brengt zelfgeschreven, eigenzinnige jazzcomposities met pop- en rockinvloeden. Ze staan bekend om hun energieke speelwijze, waarbij interactie en collectieve muzikaliteit voorop staan.
Steiger speelde reeds samen met sopraansaxofonist Pierre Vaiana en haalde dit voorjaar de finale van JazzContest Mechelen. Drummer Simon Raman kreeg toen de prijs voor beste solist.
Facebook: https://www.facebook.com/steigerjazz/info
ZONDAG 13 JULI 2014
MAIN STAGE
Chick Corea – Stanley Clarke Duet
Datum: zondag 13 juli 2014
Uur: 18.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Chick Corea (piano), Stanley Clarke (contrabas)
Chick Corea is een pianist en componist met vele gezichten, een excellente performer en een man die met zijn muziek zowel aan de free jazz, klassiek als fusion raakt en een immens breed en omvangrijk oeuvre heeft gecreëerd. Met Stanley Clarke staat een van de meest virtuoze en funky bassisten op de scène. Deze dialoog waarbij ze deze keer akoestisch terugkijken naar Return To Forever belooft vuurwerk.
Armando Anthony 'Chick' Corea voelt zich zowel solo als in om het even welke jazzbezetting als een vis in het water. Hij wordt beschouwd als een van de invloedrijkste pianisten in de jazz en is een generatiegenoot van Herbie Hancock, Keith Jarrett en McCoy Tyner. Hij ontwikkelde zich tot een pianist met veel vindingrijkheid en energie. Hij experimenteerde met de Fender Rhodes, werd opgemerkt door Miles Davis en is te horen op baanbrekende opnamen als In A Silent Way en Bitches Brew. Toen hij Davis in het begin van de jaren ‘70 verliet, gooide hij zich op verscheidene projecten. Hij was in 2010 nog met zijn The Freedom Band op Gent Jazz Festival. Het einde van het concert groeide toen uit tot een uitgesponnen jamsessie. Corea en Clarke waren in 2011 opnieuw van de partij met hun legendarische band Return To Forever. Die band speelde in de jaren ’70 met groot succes een eigen versie van jazzrock die ze nu dus in duo herinterpreteren.
Bassist Stanley Clarke’s komst in de jazzwereld in 1971 was explosief. De slanke teenager uit Philadelphia kon onmiddellijk met bekende bandleaders zoals Horace Silver, Art Blakey, Dexter Gordon, Joe Henderson, Gil Evans, Stan Getz en de jonge Chick Corea werken. Zij herkenden zijn ruwe talent en zijn muzikaliteit. Met Return To Forever nam hij acht albums op. Stanley Clarke had de bas al stevig op de voorgrond gebracht en deed dat nog meer met albums als School Days. Hij ontwikkelde ook de speciale slaptechniek die veel funkbassisten gingen gebruiken. Hij had dat gezien bij Larry Graham van Sly & The Family Stone. Hij verfijnde die techniek. Later ging hij werken met George Duke, Jeff Beck, Ronnie Wood & Keith Richards New Barbarians en schreef hij ook soundtracks voor films zoals Romeo Must Die.
Website Chick Corea: http://chickcorea.com/
Twitter Chick Corea: https://twitter.com/ChickCorea
Website Stanley Clarke: http://stanleyclarke.com
Twitter Stanley Clarke: https://twitter.com/MrStanleyClarke
Hiromi: The Trio Project
Datum: zondag 13 juli 2014
Uur: 16.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Hiromi (piano), Anthony Jackson (bas), Simon Philips (drums)
De spectaculaire Japanse pianiste Hiromi Uehara staat borg voor opwindend, wervelend maar ook heel sensibel spel. Hiromi kan zowel heerlijk rechttoe rechtaan, maar met evenveel aplomb avant-garde spelen. Haar mengeling van traditionele en moderne muziek is onverwacht. Haar jongste en negende album Move is een krachttoer, met een versmelting van post-bop, onopgesmukte jazz en rockinvloeden.
Ze bouwt haar albums graag rond een concept. Op Move is dat 'de tijd in een dag'. Drummer Simon Philips heeft zijn wortels in rock (Toto, The Who, Judas Priest, David Gilmour) en benadert de tijd als een swingende rocker. Bassist Anthony Jackson vervult een meer traditionele rol. Op het album wisselen momenten vol kracht en uitbundigheid af met rustigere en meer gracieuze momenten. Op Move vindt dit powerjazz trio, dat moeiteloos complexiteit met technische bravoure combineert, het bijna perfecte evenwicht. Fun, plezier hebben is een ander cruciaal element bij dit trio.
In 2010 was ze op Gent Jazz Festival als speciale gaste van bassist Stanley Clarke. Ze konden het op die zaterdagavond in juli uitstekend met elkaar vinden en het werd een stomende set. De avond daarvoor was ze al komen meedoen op een memorabel feestje dat pianist Chick Corea 's nachts aan zijn concert breide met zijn Freedom Band. De charmante kleine vrouw bleek een tijger achter het klavier.
Hiromi speelt piano vanaf haar zesde. Haar eerste pianoleraar Noriko Hakita speelde een beslissende rol. “Zij vroeg me te spelen met een bepaalde dynamiek. Als het stuk opwindend was, zei ze 'speel rood’. Als het iets zacht was, zei ze ‘speel blauw’. Ik moest niet alleen de noten spelen, ik mocht ook spelen wat ik voelde”. De eerste plaat die ze Hiromi liet horen, was Erroll Garner’s Concert By The Sea.
Hiromi ging verder met jazz en klassiek, maar een gelukkige ontmoeting met pianist Chick Corea bij Yamaha in Tokio bracht haar de dag nadien op het podium met Corea voor een improvisatie op twee piano’s. In 1999 trok ze naar het Berklee College of Music. Jazzbassist Richard Evans werd haar mentor. “Ze is verbazend. Haar muziek, samen met haar overweldigende charme en spirit, zullen haar naar grote muzikale hoogten stuwen.” Samen met pianist Ahmad Jamal ontfermde Evans zich over Hiromi.
Met haar debuutalbum Another Mind, geproducet door Ahmad Jamal, verraste Hiromi de jazzwereld. In haar geboorteland haalde die opname zelfs goud en het was jazzalbum van het jaar in 2004. Ook met haar volgende albums sleepte ze allerlei prijzen in de wacht.
Haar invloeden zijn eindeloos. “Ik hou van Bach, Oscar Peterson, Franz Liszt, Ahmad Jamal, maar ook van Sly and the Family Stone, Dream Theatre en King Crimson”, luidt het. Ze heeft liever niet dat er een etiket op haar muziek wordt geplakt. “Het is gewoon het resultaat van wat ik heb beluisterd en wat ik heb geleerd. Er zitten elementen van klassieke muziek, iets van rock en van jazz in.”
Website: http://www.hiromimusic.com/
Facebook: https://www.facebook.com/HiromiFan?fref=ts
Joshua Redman Quartet with Aaron Goldberg, Reuben Rogers & Gregory Hutchinson
Datum: zondag 13 juli 2014
Uur: 14.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Joshua Redman (saxofoons), Aaron Goldberg (piano), Reuben Rogers (bas), Greg Hutchinson (drums)
De Amerikaan Joshua Redman hoort al twintig jaar tot het kransje van toonaangevende saxofonisten. Met zijn uitstekende kwartet gaat hij elke keer een nieuw avontuur aan. Hij is een begenadigd performer en vindingrijk saxofonist, en in dit kwartet uitstekend omringd. Drummer Gregory Hutchinson kan een solo geruisloos beginnen en tot een explosief ritmisch mengsel omtoveren. Reuben Rogers verankert met zijn diepe toon, met gospelecho's in, de muziek. Pianist Aaron Goldberg trekt parelende lijnen en prikkelt Redman met zijn vindingrijke harmonieën.
Stevig blazerswerk, funk en soul, pop, strijkers en zelfs klassiek kleuren zijn werk. Op zijn jongste album Walking Shadows’ wordt hij begeleid door een orkest en een gouden trio met pianist Brad Mehldau, bassist Larry Grenadier en drummer Brian Blade. Hij speelt daarop standards maar ook een pure versie van een Bach’s Adagio’. De strijkers zijn als kussens voor de soms bewogen en dan weer ingehouden saxofoon.
Op een podium is Redman een echte performer. Dan klinkt hij ongepolijst, stekeliger, plezieriger ook. Hij houdt van optreden, omdat jazz vooral geïmproviseerde muziek is."'Live spelen is het hart en de ziel van jazz. Elke avond weer wil ik dat avontuur aangaan." Op een podium is hij een meeslepend verhalenverteller en vindt hij een perfect tempo.
Redman werd opgevoed door zijn blanke moeder, een danseres. Zijn vader Dewey Redman speelde jaren met Ornette Coleman en Keith Jarrett. Toen Joshua zijn vader vertelde dat hij muzikant wilde worden was die daar niet mee opgezet. Omdat hij zijn hele leven had moeten knokken om de eindjes aan elkaar te knopen. Dat hij muzikant werd, was dus niet vanzelfsprekend. Hij was een uitstekende student die aan de rechtenfaculteit in Yale kon beginnen. Maar hij trok met zijn muzikale vrienden, die in Boston aan het Berklee College hadden gestudeerd, naar het jazzmekka New York. Daar veranderde hij van gedacht, Toen hij vijf maanden later de prestigieuze Thelonious Monk International Saxophone Competition won, was zijn carrière gelanceerd. Vlug speelde hij met toonaangevende musici zoals Charlie Haden, Elvin Jones, Joe Lovano en Pat Metheny. Een jaar later lag zijn eerste album in de winkels. Hij had toen veel succes, werd als een nieuw jonge jazzgod binnengehaald. Redman bleef er gelukkig nuchter bij en bouwde gestaag aan zijn muzikaal verhaal.
Intussen heeft hij al een flink oeuvre bij elkaar gespeeld Een oeuvre dat diverse kanten uit waaiert. "Ik kijk over de grenzen. Ik ben niet de musicus die zich settelt, zelfs als ik het zeer goed doe. Geef mij verandering en verrassing.".
Website: http://www.joshuaredman.com/
Facebook: https://www.facebook.com/JoshuaRedmanMusic
Twitter: https://twitter.com/Joshua_Redman
Graaf feat. Tineke Postma
Datum: zondag 13 juli 2014
Uur: 12.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Tineke Postma (coach, saxofoons), Margot De Ridder (zang), Mattias De Craene (tenorsax), Mattias Derijcke (gitaar), Mattias Vanhoecke (piano), Sanne Bostyn (basgitaar), Simon Raman (drums)
Zoals elk jaar werkt het Gent Jazz Festival opnieuw een coaching project uit met studenten van het Gentse Conservatorium (School of Arts). Dit jaar werken ze samen met Tineke Postma die eind vorig jaar nog te gast was in de Gent Jazz Club.
Tineke Postma is een begrip in de Nederlandse en internationale jazzkringen en een van de grootste exporthits van Nederland. Ze is echter in de eerste plaats een fantastische en bezielde muzikante. Maar u hoeft ons niet te geloven. De Volkskrant omschreef het treffend: “Tineke meent wat ze speelt.” Het Britse The Evening Standard noemde haar ”One of the leading ladies in Jazz!” en in de Downbeat Poll 2012 landde de Nederlandse op nummer 5 als sopraansaxofonist (Rising Star) en op nummer 10 bij de altsaxofonisten.
Momenteel is Postma voornamelijk in de VS te vinden waar ze ook een kwartet leidt met Geri Allen, Terry Lyne Carrington en Scott Colley. Met het Mosaic project van Terri Lyne Carrington stond ze in de zomer van 2013 ook op Jazz Middelheim.
Het Tineke Postma Quartet bestaat sinds 2006 en was reeds te gast op tal van internationale podia en festivals. Het kwartet brengt eigen composities en arrangementen, een mix van moderne jazz met melodische lyriek, hippe ritmes en dynamisch collectieve improvisaties.
Website: http://www.tinekepostma.com/
GARDEN STAGE
Black Flower
Datum: zondag 13 juli 2014
Uur: 20.00 uur
Locatie: Garden Stage (afsluiter)
Line-up: Nathan Daems (alt-, baritonsaxofoon, fluit, melodica, zang), Jon Birdsong (cornet), Simon Segers (drums), Filip Vandebril (basgitaar), Wouter Haest (orgel, clavinet)
Met Black Flower riep saxofonist Nathan Daems een opmerkelijke band in het leven. Een exotische sound wordt gecombineerd met sensuele melodieën en een melancholische gevoel. Het resultaat is soulvolle muziek met een excentriek trekje en zelfs een psychedelische lading. zoals je die zelden tevoren hebt gehoord. Het is ook feestelijke muziek, met krachtige ritmes en volle klanken.
Daems liet zich beïnvloeden door de legendarische Mulatu Astatke, Getatchew Mekurya en Fela Kuti. Of door Ethiopische jazz, afro-beat, Oosterse en bluesmuziek. De band brengt een aanstekelijke mix van groovy jazz, funky soul en Ethiopische melancholie.
“Het melancholische aspect van de Oriëntaalse muziek spreekt me sterk aan. Die klank treft me intens en motiveert me om dat soort muziek te maken. De Ethio-jazz is ontstaan toen de Ethiopische traditionele muzikanten hun muziek gingen mengen met rock-’n-roll, blues, rhythm-'n'-blues. En wij vermengen die Ethiopische muziek met wat wij aan roots hebben.” (Cobra.be)
Daems was al als tiener met wereldmuziek bezig. Door muziek te studeren kwam de jazz in zijn leven. Na zijn studie kwam de wereldmuziek weer opzetten en bleef de jazz. In april 2014 wordt de debuutplaat van Black Flower verwacht.
Website: http://www.blackflower.be/
Jon Batiste and Stay Human
Datum: zondag 13 juli 2014
Uur: 13.50 & 15.50 & 17.50 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Jon Batiste (piano, zang), Phil Kuehn (bas), Joe Saylor (drums), Eddie Barbash (altsaxofoon), Ibanda Ruhumbika (tuba)
De 25-jarige pianovirtuoos en zanger Jon Batiste is een volbloed performer. Met zijn band Stay Human, heeft hij een authentieke en aanstekelijke manier van verhalen vertellen gecreëerd. Live blijft hij amper op zijn pianostoel zitten. Hij kan een tent compleet op haar kop zetten.
Batiste speelt wat hij zelf 'social music' noemt, een mengeling van New Orleans jazz met wortels in gospel en blues, en geactualiseerd met bebop loopjes en hedendaagse funklicks. Hij komt uit New Orleans en heeft de rijke muziekcultuur van die stad opgezogen. Hij is trots op die erfenis en reist er de wereld mee rond, tot plezier van een groeiend leger fans.
Jon Batiste komt van een generatie van musici van de Batiste-familie van Louisiana. Al heel jong speelde hij mee met de familieband. Amper zeventien jaar oud bracht hij al zijn eerste cd uit Times in New Orleans. In 2005 begint hij geregeld op te treden in de New Yorkse scene met zijn trio, met bassist Phil Kuehn en drummer Joe Saylor. Enige jaren later komen altsaxofonist Eddie Barbash en tubaspeler Ibanda Ruhumbika erbij. Hij noemt zijn band Stay Human. Ze studeren allemaal aan prestigieuze Juilliard School in New York en maken een album MY N.Y. dat helemaal in de New Yorkse metro is opgenomen. Batiste werkte ondertussen samen met musici van divers pluimage, zoals Prince, Lenny Kravitz, Wynton Marsalis, Cassandra Wilson, Jimmy Buffett en Harry Connick Jr.
‘Social Music’ is meer dan gewoon een titel voor Jon Batiste. Sinds 2007 trekt hij naar scholen en kansarme buurten om workshops te geven. Ondertussen is hij codirecteur en muzikaal curator van The National Jazz Museum in Harlem waar hij workshops opzet voor honderden studenten. Hij is ook ambassadeur van het in New York gevestigde Music Unites, een non-profit organisatie die muzikale opvoeding brengt naar kinderen met een oor en passie voor muziek.
Website: http://jonbatiste.com/
Facebook: https://www.facebook.com/JonBatisteMusic
Twitter: https://twitter.com/jonbatiste
DONDERDAG 17 JULI 2014
MAIN STAGE
Ludovico Einaudi
Datum: donderdag 17 juli 2014
Uur: 22.30 uur
Locatie: Main Stage
Line up: Ludovico Einaudi (piano), Federico Mecozzi (viool, gitaar), Marco Decimo (cello), Redi Hasa (cello), Alberto Fabris (live elektronica, elektrische bas), Francesco Arcuri (gitaren, kalimba, steel drums), Riccardo Laganà (percussie)
“Op zich ben ik geen fan van omschrijvingen maar voor mij is de term ‘minimalist’ een term die vooral elegantie en openheid betekent. Dus als het dan toch moet verkies ik wel de term ‘minimalist’ boven een andere beschrijving”
Ludovic Einaudi
Pianist en componist Ludovico Einaudi staat synoniem voor elegante, toegankelijke maar vooral ontroerend mooie pianomuziek. Op het raakvlak van hedendaags klassiek en minimalisme, aangevuld met spaarzame elektronica en loops, tast hij de grenzen van verschillende genres af en weeft ze aan elkaar tot een nieuwe, eigen stijl.
Zijn muziek is een ideaal onderwerp voor discussies over vakjes en genres. Voor de ene is hij een minimalist voor de andere net niet. Voor al wie hem het label elektronica opplakt, is er iemand die dit totaal ongepast vindt. Sommigen beschouwen zijn muziek eerder als klassiek, de klassieke school kiest voor het etiket populair. Er is echter bijzonder weinig onenigheid over de kwaliteit en schoonheid van Einaudi’s werk. Met zijn laatste album In A Time Lapse dat vorig jaar verscheen, en de opvolger is van albums zoals Divenire (2006) en Nightbook (2009), gaf hij zijn visie op het begrip ‘tijd’.
Zijn muziek is te horen in heel wat films en TV-series. Denk maar aan Fuori del mondo, Black Swan, de Franse succesfilm Intouchables en de TV serie Doctor Zhivago. Album na album bouwt hij, zonder de ondersteuning van frequente airplay of aandacht in de populaire media, een brede en sterke fanbasis uit. Bij elke tour worden de zalen telkens weer iets groter, of hij nu solo speelt of met een groter ensemble.
Website: http://www.ludovicoeinaudi.com
Facebook: https://www.facebook.com/ludovicoeinaudi?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/LudovicoEinaud
Melanie De Biasio
Datum: donderdag 17 juli 2014
Uur: 20.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Melanie De Biasio (zang & fluit), Pascal Mohy (piano), Pascal Paulus (analoge synths), Sam Gerstmans (contrabas), Dré Pallemaerts (drums)
In de jazzscène weet ze haar publiek al jarenlang te beroeren met haar naturelle, warme en heldere stemtimbre. Haar laatste album No Deal bracht haar carrière de laatste maanden in een stroomversnelling.
No Deal is een bluesy spel tussen licht en schaduw, een krachtige, raadselachtige en verslavende plaat die aan weerszijden van de taalgrens op unanieme lofbetuigingen kon rekenen en dit tot ver buiten de jazzscene. Zeven nummers en welgeteld drieëndertig minuten meer had ze niet nodig om een van de platen van het afgelopen jaar te scoren. Ondertussen gaat het in het buitenland ook hard voor Melanie De Biasio. Frankrijk gaat momenteel compleet overstag en in de UK riep de invloedrijke radio dj Gilles Peterson ‘No Deal’ uit tot plaat van de week op BBC Radio 6.
De Biasio raakt de essentie en durft als geen ander haar arrangementen te herschrijven tot moderne muziekstukken waarin de bezwerende ritmes van Nina Simone en de mysterieuze inborst van Beth Gibbons, Scott Walker en Mark Hollis weerklinken.
Voor het album No Deal omringde ze zich met vooraanstaande muzikanten als Pascal Mohy aan de piano, Pascal Paulus aan de analoge synthesizer en Dré Pallemaerts aan de drums.
Website: http://melaniedebiasio.com/
Facebook: https://www.facebook.com/MelanieDeBiasioOfficial?fref=ts
Ólafur Arnalds
Datum: donderdag 17 juli 2014
Uur: 18.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Ólafur Arnalds (piano/elektronica), Arnor Dan Arnarson (zang), Bergur Thorisson (elektronica)
Strijkkwartet: Björk Oskarsdottir, Viktor Arnason, Karl Pestka, Hallgrimur Jensson
De jonge IJslandse componist Ólafur Arnalds bracht vorig jaar met het fel bejubelde en prachtig getiteld For Now I Am Winter zijn derde album uit. Het is het eerste album waarop hij vocals gebruikt voor zijn verstilde composities. Vreemd genoeg bouwde Arnalds zijn carrière uit als drummer voor verschillende hardcore en metal bands. Hij werd gevraagd om instrumentale intro’s te schrijven voor een Duitse metal band en evolueerde zo naar minimalistische en neoklassieke muziek gebaseerd op piano, elektronica en strijkers waarbij de stilte als rustpunt net zo belangrijk is. Dit leidde uiteindelijk tot het debuutalbum Eulogy For Evolution bij het Berlijnse Erased Tapes, die de deur opende naar het pop- en indiepubliek.
Kort daarna ging hij op tour als voorprogramma van zijn bekende landgenoten Sigur Rós en stond zijn carrière op de sporen. Niet vies van wat social media componeerde hij in 2009 een week lang een song per dag en zwierde die de dag zelf nog online. Deze songs werden later gebundeld als Found Songs. Twee jaar later herhaalde hij het experiment onder de titel Living Room Songs. Intussen bracht hij ook nog zijn tweede album uit: And They Have Escaped The Weight of Darkness.
De muziek van Arnalds leent zich uitstekend voor film en documentaire en het is dan ook bijna een evidentie dat hij zich ook meer en meer toe op filmmuziek toelegt zoals voor de film Another Happy Day en The Hunger Games om maar een paar voorbeelden op te sommen. Nauwelijks 28 jaar en samen met gelijkgestemde zielen zoals Nils Frahm, met wie hij hetzelfde label deelt en ook vaak samenwerkt, behoort hij tot de vaandeldragers van een nieuwe generatie componisten die de neoklassieke muziek een nieuwe richting uitsturen.
Website: http://olafurarnalds.com/
Facebook: https://www.facebook.com/olafurarnalds?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/OlafurArnalds
Plaistow
Datum: donderdag 17 juli 2014
Uur: 16.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Johann Bourquenez (piano), Vincent Ruiz (contrabas), Cyril Bondi (drums)
Het Zwitserse Plaistow ontpopte zich in december 2013 tot een van dé revelaties van het Gentse showcasefestival Glimps. In Rusland en India vult dit trio grote zalen met haar bijzondere muziek.
Plaistow reikt veel verder dan jazz. In recensies worden ze vaak als post-jazz omschreven. Hun akoestische sound verkent verschillende extremen: stilte, repetitieve en meditatieve passages, soundscapes tot noise, rock en jazz. In de complexe muziek van dit klassiek samengesteld gezelschap klinken zowel invloeden van de composities van Steve Reich en Philip Glass als van de elektronische muziek van Squarepusher tot en met dub. De bandnaam Plaistow werd trouwens ontleend aan het nummer ‘Plaistow Flex Out’ van Squarepusher.
De bandleden kwamen met elkaar in contact via verschillende audio en improvisatienetwerken zoals Audioactivity. Ondanks hun vrij korte bandgeschiedenis telt de discografie al acht albums. In 2012 brachten ze het prachtige album Lacrimosa uit en in 2013 volgde de opvolger Citadelle.
Tijdens de derde editie van het Gentse showcase festival Glimps gaven ze hun eerste Belgische optreden. Als je het toen gemist hebt, krijg je nu een nieuwe kans. Of kom gewoon opnieuw genieten.
Website: www.plaistow.cc
Facebook: https://www.facebook.com/plaistowmusic?fref=ts
GARDEN STAGE
Aufgang
Datum: donderdag 17 juli 2014
Uur: 00.00 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Rami Khalifé (piano, synthesizers), Aymeric Westrich (drums)
Exclusivity: Gent Jazz Festival for Flanders / Brussels
Een basis van piano, overgoten met synthesizers en aangevuurd door een drum waarmee de schotten tussen klassiek en elektro worden opgeblazen. Dat is het Franse Aufgang in een notendop. Aufgang serveert een cocktail van hypnotiserende pianoklanken met de energie van een rockband, de trance van techno, en de vrijheid en ruimte van improvisatie.
2005. Enkele dagen voor het befaamde Sonar Festival. De festivalprogrammator bezoekt samen met technopionier Jeff Mills een kunstgalerie in Barcelona waar Francesco Tristano een recital geeft. Als finale haalt Tristano, student aan de prestigieuze Juilliard School in New York, er zijn studiegenoot Rami Khalifé bij. De twee brengen een indrukwekkende interpretatie van Mills’ klassieker ‘The Bells’ die de componist en de programmator allebei met open mond aanhoren. Sonar biedt de twee jonge snaken prompt een podiumplek aan. Het duo bokst samen met drummer Aymeric Westrich in amper vijf dagen en nachten een volledige set in elkaar. Hun vurige optreden maakt een verpletterende indruk en de band Aufgang is een feit.
Begin 2014 kondigt Aufgang aan dat ze verder gaan als duo. Khalifé en Westrich voeren trouw de missie van de groep verder uit: de grenzen tussen klassiek en elektro slopen. Op 17 juli staan ze met hun muzikale ‘wrecking ball’ op de Garden Stage garant voor vuurwerk.
Website: http://aufgang-music.com/
Facebook: https://www.facebook.com/aufgang.music
Twitter: https://twitter.com/AufgangOfficial
Julia Holter
Datum: donderdag 17 juli 2014
Uur: 17.50 & 19.50 & 21.50 uur
Locatie: Garden Stage
Voluit heet ze Julia Shammas Holter. Sinds haar warm onthaald debuut Tragedy (2011) waarvoor ze zich inspireerde op een toneelstuk van Euripides, en Ekstasis (2012), naar het Griekse woord voor ‘buiten zichzelf’, groeide Holter uit tot favoriet van de liefhebbers van wat we in Vlaanderen ‘Duyster muziek’ noemen. Voor beide albums werkte ze grotendeels alleen en werd de muziek gewoon thuis opgenomen wat de albums een excentrieke en creatieve lo-fi sound gaf maar ook duidelijk haar klassiek geschoolde achtergrond liet horen. Ze wordt vergeleken met Joni Mitchell, Kate Bush, Arthur Russell en Laurie Anderson.
Vorig jaar bracht ze het album Loud City Song uit. In tegenstelling tot de vorige platen laat ze hier de lo-fi sound en haar slaapkamermuren achter zich en horen we naast piano ook strijkers, blazers, elektronica … Voor dit rijk gearrangeerde album, dat met recht en reden zowat elke eindejaarslijst sierde, inspireerde ze zich los op Gigi een novelle uit 1944 van Colette. Ze vertaalde de setting naar haar thuisstad Los Angeles en maakte er een prachtig stadsepos van over de obsessie van de stad met haar celebrity-cultuur. We horen nog steeds de intieme en fragiele singer-songwriter maar Holter experimenteert nu werkelijk met tal van muzikale stijlen zodat er eigenlijk geen genre meer op te kleven valt. Toch slaagt ze er in om alles tot een geheel te smeden, wat haar tot een van de creatiefste singer-songwriters van vandaag maakt.
Website: http://www.juliashammasholter.com/
Facebook: https://www.facebook.com/pages/Julia-Holter
Twitter: https://twitter.com/JULIA_HOLTER
Bogus
Datum: donderdag 17 juli 2014
Uur: 15.30 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up: Ambroos De Schepper (alt- en sopraansaxofoon), Florian De Schepper (akoestische gitaar), Jonas Scheys (bas), Ludo Stichelmeyer (percussie en drums)
Bogus, geesteskind van de West-Vlaamse broers Ambroos en Florian De Schepper, werd in 2005 gevormd naar aanleiding van de jongerenwedstrijd ‘Kunstbende’. Sindsdien sleepte het duo verschillende prijzen in de wacht met als resultaat een kleine tour in Tanzania, een eerste album Vertex en een reeks concerten in binnen- en buitenland.
In 2011 besloten de broers om als kwartet door het leven te gaan. Samen met percussionist Ludo Stichelmeyer en bassist Jonas Scheys speelt Bogus een gepeperde mix van folk en jazz, met invloeden uit balkan, flamenco en latin. Ze mochten dit in 2012 demonstreren tijdens onder meer Dranouter Festival, Gaume Jazz en de Gentse Feesten.
Facebook: https://www.facebook.com/Bogusmusic
VRIJDAG 18 JULI 2014
MAIN STAGE
Agnes Obel
Datum: vrijdag 18 juli 2014
Uur: 22.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: tbc
Toen we drie jaar geleden Agnes Obel aankondigden als opener van een festivaldag kregen we in het beste geval de reactie: “Agnes wie?” Het toen volslagen onbekende meisje-met-piano veroverde Europa echter stormenderhand met het nummer ‘Riverside’. Haar debuutalbum werd ook in België een bestseller en katapulteerde Obel tot haar eigen verbazing op een, twee, drie naar een groot publiek.
Afgelopen jaar bracht ze met Aventine de langverwachte opvolger van haar debuut uit. Opnieuw kiest ze voor het fragiele geluid van fluisternummers met een spaarzame piano, cello en viool. We zijn blij haar deze zomer op Gent Jazz Festival te mogen verwelkomen. Deze keer niet als een prille debutante die we een kans willen geven bij het Belgisch publiek maar als een populaire muzikante die de afgelopen jaren steeds grotere zalen uitverkocht en haar plek op onze affiche meer dan verdiend heeft.
Voor wie de vorige jaren zonder media heeft doorgebracht en bleef hangen bij de vraag: “Agnes wie?” Agnes Caroline Thaarup Obel is geboren en getogen in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Ze stamt uit een muzikale familie en groeide op met klassieke muziek. Als kind ontdekte ze het werk van de Zweedse jazzpianist en componist Jan Johansson die folk doordrenkt met jazzinvloeden en haar sterk beïnvloedde. In 2006 trok de zesentwintigjarige muzikante naar Berlijn waar haar debuutplaat Philharmonics vorm kreeg. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, werd het een intieme pianoplaat met subtiele nummers en uitgebreide referenties naar de klassieke muziek. In een opmerkelijke cover van ‘I Keep a Close Watch’ betoonde ze ook haar respect aan John Cale die ze vooral waardeert omdat hij, zoals ze aangeeft “als geen ander in staat is klassiek, minimalisme en pop te vermengen tot een homogene stijl”. Agnes Obel verwijst ook graag naar de impact die Kate Bush op haar had. “Zij is de reden dat ik dit ben gaan doen. Een prachtige melodie is goud waard en daar draait het bij mij volledig om.”
Website: http://www.agnesobel.com/
Facebook: https://www.facebook.com/agnesobelofficial
Twitter: http://www.twitter.com/agnesobel
BADBADNOTGOOD
Datum: vrijdag 18 juli 2014
Uur: 20.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Matthew Tavares (keyboards), Chester Hansen (electric bass), Alexander Sowinski (drums, samples)
BADBADNOTGOOD (ook afgekort tot BBNG) bestaat uit drie piepjonge Canadese jazzstudenten met een grote voorliefde voor hiphop. Hun verhaal begon met een cover, al is het woord cover hier eigenlijk niet op zijn plaats, van een nummer van Odd Future dat zich via het internet vlot viraal verspreidde en maakte dat BBNG in een mum van tijd uitgroeide tot lieveling van tal van muziekblogs. Inmiddels staan ze gekend voor tal van eigenzinnige herinterpretaties van nummers van artiesten zoals Flying Lotus, Nas, Kanye West ... waarbij ze de songs compleet uit elkaar halen en vertimmeren tot elektronische opgefokte jazzversies live gebracht met hopen energie en intensiteit.
Hoewel de focus op de versmelting en liefde voor jazz en hiphop ligt en hoe die anno 2014 klinkt kijken ze ook verder en naast eigen songs bewerken ze net zo goed Joy Division of de muziek van computerspellen als Zelda.
Website: http://badbadnotgood.com//
Facebook: https://www.facebook.com/pages/BadBadNotGood/215708555125814?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/badbadnotgood
Michael Kiwanuka
Datum: vrijdag 18 juli 2014
Uur: 18.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: tbc
“Tell me a tale that always was, Sing me a song that I'll always be in” waren de eerste woorden die we hoorden van de jonge Londense singer-songwriter. Zijn debuutplaat Home Again was er meteen knal op en Kiwanuka werd een van de revelaties en de BBC plakte meteen het bordje ‘sound of 2012’ op Kiwanuka. Een titel die niet altijd een zegen bleek voor de artiesten die hem in het verleden kregen maar Kiwanuka maakte de verwachtingen helemaal waar.
Kiwanuka komt uit een familie van Oegandese immigranten. Zijn ontmoetingen leiden hem in zijn passie voor muziek. Op jonge leeftijd is Michael fan van Nirvana, Blur en Radiohead maar al snel komt hij in aanraking met soul en jazz, met muzikale toetsstenen als Otis Redding, Marvin Gaye en de bij Kiwanuka onvermijdelijke Bill Withers. “Bill Withers was very rootsy and earthy but people branded him as a soul singer. To me, he was a folk artist. So that encouraged me to keep going, because I didn’t know where I would fit in as a black guy with an acoustic guitar.” De vergelijking met Withers wordt natuurlijk ook gevoed door de klankleur van Kiwanuka’s stem. Zijn stem heeft nu eenmaal de warmte van een vinylplaat die je de dag van vandaag helaas niet vaak meer hoort zonder dat hij voor een retrosound kiest. “Het was zeker niet de bedoeling om mijn stem ‘oud’ te doen klinken. De nummers komen er nu eenmaal uit op de manier zoals ik me wil uitdrukken en blijkbaar klinken die oud.”
Website: http://michaelkiwanuka.com/
Facebook: https://www.facebook.com/MichaelKiwanuka
Twitter: https://twitter.com/michaelkiwanuka
Dez Mona
Datum: vrijdag 18 juli 2014
Uur: 16.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Gregory Frateur (zang), Nicolas Rombouts (bas), Roel Van Camp (accordeon), Sjoerd Bruil (gitaar), Tijs Delbeke (gitaar, keyboards, zang), Steven Cassiers (drums)
Sinds Dez Mona het Belgische muzieklandschap vervoegde, hechtten ze altijd veel belang aan de manier waarop hun werk naar het podium werd vertaald. Het stond dus in de sterren geschreven dat de groep vroeg of laat met een live-cd op de proppen zou komen. X, zoals het kleinood heet dat dit voorjaar uitkwam, is het Romeinse cijfer tien en verwijst naar het aantal jaren dat zanger Gregory Frateur en contrabassist Nicolas Rombouts al samen muziek maken. Met hun nieuwe release willen de heren nu een document nalaten dat de energie van hun concerten illustreert, maar net zo zorgvuldig is afgewerkt als hun studioplaten.
X is bewust niet opgevat als een doordeweekse ‘best of’. Wel geeft het een goed beeld van de ontwikkeling die Dez Mona heeft doorgemaakt tussen Pursued Sinners (2005) en A Gentleman’s Agreement (2013). Het bevat nummers uit alle langspelers van de groep en bestrijkt het hele stilistische spectrum tussen rock, jazz, klassiek, gospel, tango en chanson dat inmiddels haar handelsmerk is geworden. “Maar”, zegt Rombouts, “we willen de songs wél laten horen zoals we ze vandaag spelen, met onze huidige band. Want onze muzikale aanpak is door de jaren heen enorm veranderd.”
Behalve materiaal uit alle tot dusver verschenen langspelers van de groep bevat X ook twee gospeltraditionals, bekend van Sister Rosetta Tharpe en Mahalia Jackson, en één nieuwe, nog niet eerder uitgebrachte song, waar enkel de bezoekers van de recente optredens vertrouwd mee zullen zijn.
X vormt, volgens beide heren, de neerslag van een logische evolutie. “Het klopt dat we tijdens het voorbije decennium enkele stilistische omwegen hebben gemaakt, maar dat parcours was nodig om te belanden waar we nu staan. Toch hebben we niet het gevoel dat we in artistiek opzicht al zijn waar we wezen moeten. Alle wegen liggen dus open.”
Website: http://www.dezmona.com/home/
Facebook: https://www.facebook.com/pages/Dez-Mona/
Twitter: https://twitter.com/dez_mona
GARDEN STAGE
Few Bits
Datum: vrijdag 18 juli 2014
Uur: 00.00 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up : Karolien Van Ransbeeck (gitaar, zang), Steven Holsbeeks (gitaar, keyboards), Tim Coenen (gitaar), Peter Pask (bas), Jules Lemmens (drums)
De groep rond Karolien Van Ransbeeck bracht vorig jaar hun titelloze debuut uit op Zeal Records, tevens thuisstal van band zoals Isbells en Marble Sounds. De frontvrouw was afgelopen jaren ook al te horen op platen van onder andere Admiral Freebee.
De songs worden gebracht met overtuiging, het geheel klinkt sferisch, soms ingetogen en intiem maar barst geregeld uit zijn voegen maar zelfs dan blijft er nog voldoende ruimte over voor het expressieve gitaarspel van Tim Coenen en Steven Holsbeeks.
De intieme songs Few Bits en de stem van Van Ransbeeck worden wel eens met Mazzy Star en diens zangeres Hope Sandoval vergeleken. Het album veroverde gezwind een top 10 in de Duyster Essentials van 2013 met de volgende woorden van lof bij: “Door het debuut van Few Bits werd de comeback plaat van Mazzy Star een half jaar later bijna overbodig. Wij waren al op onze wenken bediend wat droompop betreft. Karolien Van Ransbeeck en haar muzikanten schreven een prachtige reeks intieme songs bij elkaar, die dankzij de gitaren ook elke keer weer spannend blijven.”
Website: http://www.fewbits.be/
Facebook: https://www.facebook.com/fewbitspage
Twitter: https://twitter.com/fewbitstheband
Dans Dans
Datum: vrijdag 18 juli 2014
Uur: 17.50 & 19.50 & 21.50 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up : Bert Dockx (gitaar), Frederik Lyenn Jacques (basgitaar), Steven Cassiers (drums & percussie)
Van garagejazz, psychedelische blues en extatische noir soundtracks tot spacey rock-‘n-roll: de labels die Dans Dans opgekleefd krijgt zeggen alles over hun eclectische aanpak. De band dook op zijn eerste album én live niet enkel in het werk van o.m. Sun Ra, Nick Drake, Sonny Rollins en Ennio Morricone, maar onderwierp die zonder uitzondering aan de wereld van de avontuurlijke improvisatie.
Zelfs een hardleerse jazzpurist zou hen niet durven beschuldigen van vrijblijvende jams. Ook als er gespeeld wordt met oersterke thema’s gaat Dans Dans de uitdaging aan om een eigenzinnige expressie te creëren met rollende drums, pompende bas en elastische gitaren. Maar het is vooral live, dansend op het scherp van de snee, dat de band pas écht z’n ware aard laat kijken; die van onrustige, voortdurend naar vernieuwing snakkende muziekjunks.
Jarenlang liep het redelijk ongemerkt, maar 2012 was een kantelmoment, met een zeer goed onthaalde debuut-lp en concerten die in binnen- en buitenland op lovende reacties konden rekenen en de band bleef zieltjes, sterren en plaatsen in eindejaarlijstjes winnen.
Hun tweede album getiteld I/II, dat opnieuw covers - deze keer van Tom Waits, Robert Wyatt, David Bowie, Morricone, Mingus en Ornette Coleman - en eigen werk bevat, verscheen in 2013 bij Unday/News dat o.m. ook Flying Horseman en Trixie Whitley herbergt. Tien repetities en 3 opnamedagen, meer was er niet nodig om tot dit straffe album te komen.
Facebook: https://www.facebook.com/dans3dans
LWNS
Datum: vrijdag 18 juli 2014
Uur: 15.30 uur
Locatie: Garden Stage
Line-up : Charlotte Jacobs (zang), Jens Paeyeneers (keys), Nils Vermeulen (contrabas), Gert Malfliet (drums)
LWNS (lawns), is sinds 2013 het Gentse bewijs dat de grens tussen pop en jazz steeds kleiner wordt. De groep brengt een muzikale kruising van Björk, Gretchen Parlando, Erykah Badu, Thundercat en Robert Glasper. Zangeres Charlotte Jacobs (voorheen achtergrondzangeres bij Sarah Ferri en Arbeid Adelt!) wordt ondersteund door een strakke ritmesectie die het geheel voorziet van een urban vibe. Voldoende ruimte voor improvisatie maakt van de live optredens van LWNS steeds een avontuur.
Facebook: https://www.facebook.com/LWNSmusic
ZATERDAG 19 JULI 2014
MAIN STAGE
Charles Bradley & His Extraordinaires
Datum: zaterdag 19 juli 2014
Uur: 22.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Charles Bradley (zang), Billy Aukstik (trompet), Alex Chakour (gitaar), Vince Chiarito (bas), Freddy DeBoe (sax), Will Schalda (orgel), Paul Schalda (gitaar & zang), Caito Sanchez (drums & zang)
Ondanks dat deze 'Screaming Eagle of Soul' pas doorbrak op de leeftijd waarbij velen beginnen nadenken over hun pensioen wordt Charles Bradley onder de vleugels van zijn begeleidingsband The Extraordinaires alleen maar beter met de jaren.
Charles Bradley debuteerde drie jaar terug als zestiger. Nu is dat op zich alleen al hoogst uitzonderlijk maar het leven van Bradley verliep voor het overige niet altijd over rozen. Hij leefde lang op straat, conflicten met zijn moeder, verloor zijn broer bij een gewapende overval, kwam aan de kost met allerhande bijbaantjes en trad occasioneel op als James Brown imitator. Hij werd ontdekt en bracht in 2011 het album No Time For Dreaming uit op Daptone Records, thuisbasis van onder andere Sharon Jones en haar Dap Kings. De plaat werd een succes en de carrière van Bradley was gelanceerd en de albumtitel No Time For Dreaming kon niet toepasselijker gekozen zijn. Bradley was ook onderwerp van de prachtige documentaire Charles Bradley - Soul of America die we ten zeerste kunnen aanraden.
Vorig jaar volgde de opvolger Victim of Love waarop Bradley verder de soul uit zijn lijf schreeuwt en hij enkel het goeds van zijn debuut bevestigt. Zijn dagen als James Brown-imitator spelen liggen inmiddels ver achter hem. Nu maakt hij furore onder zijn eigen noemer: Charles Bradley aka 'The Screaming Eagle of Soul'.
Website: www.thecharlesbradley.com
José James
Datum: zaterdag 19 juli 2014
Uur: 20.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: José James (zang), Kris Bowers (keyboards), Solomon Dorsey (bas), Brad Williams (gitaar), Richard Spaven (drums)
José James - de jazzzanger van de hiphopgeneratie - is niet voor één gat te vangen. Met zijn prachtige stem en enorme inleving klinkt hij altijd elegant, ingehouden en verleidelijk. Een sensuele gentleman die met zijn stijlvol voorkomen even goed past in een jazzclub van de jaren ’50 als in een gepolijste videoclip in HD. Vorig jaar tekende hij voor een van de beste optredens op Gent Jazz Festival. Wij vonden het alvast zo goed dat hij het dit jaar nog eens mag overdoen met een nieuw album onder de arm.
Op zijn vorige plaat No Beginning No End profileerde José James zich als een nieuwe soulman. Hij bouwt verder op de muzikale erfenis van Ray Charles over Marvin Gaye tot Lou Rawls en Maxwell maar leunt daarbij ook graag aan R&B-vernieuwers als Frank Ocean. Hij brengt feelgood souljazz, gekruid met dub, rhythm-‘n-blues en zachte hip hop. In zijn new soul, geven gulle basdrums en droge, knisperende snaredrums de toon aan. Hij kiest voor minimalistische hip hop à la J Dilla en laat zijn stem drijven op lome, seksueel geladen funk, met ophitsende orgels en trompetten. Dit jaar brengt James opnieuw een album uit in juni While You Were Sleeping (Blue Note Records) waar hij volop voor een stevigere sound en funky gitaren kiest. De invloed van Jimi Hendrix en Al Green, met een cover van Green’s ‘Simply Beautiful’, spat van het album af. “This album is a synthesis of everything I love about music. From contemporary artists like Frank Ocean, James Blake and Junip to groundbreaking artists I grew up with like Nirvana, Radiohead and Madlib.”
Website: http://josejamesmusic.com/
Facebook: https://www.facebook.com/josejamesmusic?fref=ts
Twitter: https://twitter.com/josejamesmusic
Gabriel Rios
Datum: zaterdag 19 juli 2014
Uur: 18.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: Gabriel Rios (gitaar, zang), Ruben Samama (bas), Amber Docters van Leeuwen (cello)
Gabriel Rios werd na zijn debuutplaat Ghostboy (2004) tot vervelens toe omschreven als de 'Gentse Puerto Ricaan'. De man en zijn muziek zijn moeilijk te definiëren, en dus kom je slechts in de buurt met omschrijvingen.
Van de gevoelige elektropop op ‘Angelhead’ (2007) tot de sprankelende, door een simpele piano voortgestuwde single ‘Dauphine’. Op diezelfde zoektocht naar de grenzen van zijn talent schuwde Rios de samenwerkingen niet, zoals die met percussionist Kobe Proesmans, Jef Neve en Michael Franti.
De afgelopen jaren trok Rios naar New York om te herbronnen en aan nieuwe nummers te werken. Nummers die hij wekelijk uitprobeerde voor een klein live publiek variërend van vier tot dertig man. Dit resulteerde in het plan om vanaf september 2013 elke maand een nieuwe single uit te brengen. Stukje bij stukje leidt dit tot zijn nieuwe plaat This Marauder’s Midnight, die dit najaar dus volledig ‘af’ is.
De afgelopen maanden bracht Rios al parels uit zoals ‘Gold’ en ‘Police Sounds’. De nummers laten een uitgepuurd geluid horen waarbij, naast de gitaar en stem van Rios, de bas van Ruben Samama en de cello van Amber Docters van Leeuwen de klankleur bepalen. Deze zomer wordt het trio verder aangevuld met een blazerssectie.
Website: http://gabrielrios.com/
Facebook: https://www.facebook.com/gabrielriosofficial/info
Twitter: https://twitter.com/G_RiosOfficial
Delv!s
Datum: zaterdag 19 juli 2014
Uur: 16.30 uur
Locatie: Main Stage
Line-up: tbc
Laten we het even scherp stellen. België heeft geen Sharon Jones. Geen Jamie Lidell of Charles Bradley. Maar we hebben wel Delv!s oftewel Niels Delvaux uit Landen of all places. Hij valt niet zomaar in de funk hoek onder te brengen. Hij klinkt als Lidell toen die zijn band Super Collider aan de kant zette. Stemgewijs is Delv!s één brok soul en funk en zweeft hij met wat verbeelding tussen Al Green en Nina Simone, muzikaal flirtend met elektronica waar Flying Lotus tuk op zou zijn.
Hij verscheen voor het eerst op de voorgrond samen met Uphigh Collective (het nummer 'Blend') en Title (het nummer 'Sidechain Reaction') en als voorprogramma van Selah Sue. Vorig jaar leverde hij met 'Tell Me' dé zomersingle af. Een debuutalbum is er nog niet maar in tegenstelling tot veel andere jonge artiesten kiest hij er niet voor om zo snel mogelijk een eerste album uit te brengen en gaat hij voor het trage groeipad wat alleen maar het beste doet verhopen.
Facebook: https://nl-nl.facebook.com/pages/DELVS/127830350577692
Twitter: https://twitter.com/DelvisDelvis
GARDEN STAGE
GoDeviLLe Remembered
Datum: zaterdag 19 juli 2014
Uur: 17.50 & 19.50 & 21.50 & 00.00 uur
Locatie: Garden stage
Line-up: DJ Slammy (draaitafels), Edward Capel (saxofoons, effecten), Bart Maris (trompet, effecten), Filip Wauters (gitaar), Giovanni Barcella (drums)
DJ GoDeviLLe aka René Dewever was een vaste waarde op Gent Jazz Festival. Elk jaar was hij aanwezig op het festival als bezoeker en elk jaar verzorgde hij een festivaldag dj-sets tussen de optredens door met een uiterst bezielde en dansbare mix van al het goede, oude en nieuwe wat authentieke muziek te bieden heeft.
Het was dan ook een sombere dag toen hij vorig najaar overleed. Daarom willen we het festival dit jaar passend afsluiten met een eerbetoon aan GoDeviLLe. Met zijn overlijden verdween een pionier en icoon van de Gentse muziekscene. In de jaren '80 was hij programmator van de Kortrijkse Limelight, Vooruit en de Effenaar in Eindhoven. Daarmee kwam ook een eind aan de legendarische ‘Partly Live’-concerten waarin draaitafels en live-instrumenten (en ook de meest vreemde percussie-objecten) door mekaar gemixed werden in de meest onwereldse cocktails van groove en chaos, mysterie en energie waarop grootmeester GoDeviLLe zijn patent had.
Maar de geest van deze grootmeester leeft voort: Zijn ‘Partly Live’-buddies slaan hier de handen in mekaar, samen met DJ Slammie (zijn collega-dj van het eerste uur) om de trance van deze sessies opnieuw tot leven te roepen, als eerbetoon aan deze grote (miskende) voorganger. De geest van GoDeviLLe leeft voort in de muziek die ze brouwen met enkel intuïtie en spontaniteit, En een goeie dosis naïef spelplezier als leidraad; een lust voor het oor, een zoete herinnering aan deze zachte chaos. Met andere woorden: healing and inspiring music for body and mind net zoals GoDeviLLe het zou gewild hebben. Bedankt voor de muziek GoDeviLLe.